Wampiry

Istnieją dwa podtypy wampirów wynikające bezpośrednio ze sposobu, w jaki stały się przedstawicielami owej rasy. Pierwszym z nich jest metoda przemiany przez innego krwiopijcę. Jednakże nie wystarczy tylko i wyłącznie zatopienie ostrych kłów w tętnicy szyjnej bądź innej części ciała ofiary. Należy również wstrzyknąć do jej organizmu odpowiednią ilość wampirzego jadu by wraz z obiegiem krwi przewędrowała do wszystkich żył i tętnic ofiary. Dzieje się tak, ponieważ istnieje takowe rozwiązanie, iż spragniony krwiopijca może jedynie pożywić się krwią nieszczęśnika jednocześnie nie pozbawiając go życia, a tylko i wyłącznie powodując jego ogólne osłabienie i kilka ran. Kiedy tylko jad dostaje się do ciała człowieka natychmiast rozpoczyna się bolesna przemiana, która trwa od trzech do maksymalnie pięciu dni. Po ponownym ocknięciu, już w wcieleniu nieśmiertelnego, nowopowstałe wampiry bywają niesamowicie agresywne, brutalne i przepełnione rządzą krwi.

♦ po przemianie skóra każdego wampira staje się niesamowicie blada.
♦ wbrew wszystkim legendom i wcześniejszym wzorcom jego oczy, na co dzień nie przybierają krwistoczerwonej barwy, zachowując tą, którą prezentował jeszcze za oficjalnego życia. Jego tęczówki jak i cała twarz ulega deformacji w momencie gwałtownego, nieoczekiwanego pragnienia oraz pożywiania się.
♦ po przemianie wampiry stają się piękniejsze niż za życia, wręcz idealne. Rysy ich twarzy szlachetnieją, głos staje się głęboki i zmysłowy, a ciało wspaniale wyrzeźbione, na wzór posągu greckiego boga.
♦ podczas, gdy temperatura ciała zwyczajnego człowieka waha się w okolicy 36,6°C tak u wampira bardzo gwałtownie maleje, zbliżając się do okolic równych 0°C.
♦ wampirzycom możliwość wydawania na świat potomstwa została odebrana w momencie przemiany. Natomiast mężczyźni są zdolni do zapładniania ludzkich kobiet.
♦ nie mogą pożywiać się niczym innym prócz krwi.
♦ oddychanie u wampirów jest możliwe aczkolwiek nie jest także konieczne.
♦ są odporni na wszelakie urazy, ponieważ chroni ich kamienna powłoka ciała.
♦ wampiry zostały stworzone po to by mogły skutecznie oczarowywać i omamiać naiwną rasę ludzką, która chwilę później ma stać się najsmaczniejszym pokarmem. Dlatego też każdy z nich posiada niewielki zestaw pewnych nadprzyrodzonych umiejętności, a są nimi: możliwość wpływania na czyny i zachowania tylko i wyłącznie ludzi; umiejętność operowania ludzką pamięcią; zdolność kontrolowania emocji, również najsłabszej rasy. Wszystko to odbywa się za pomocą kontaktu wzrokowego.
♦ wampiry nie są zdolne do płaczu.
♦ słońce oddziałuje na wampira. Jakiekolwiek spotkanie z choćby niewielkimi promieniami słońca powoduje, że miejsce, które miało tę "przyjemność" zwyczajnie zaczyna się palić, co jest niezwykle bolesne. Istnieje jednak pewien sposób by krwiopijcy mogli chodzić za dnia. Wystarczy, że w dowolnej części biżuterii, czy to w naszyjniku, czy w bransoletce znajdzie się choć niewielki fragment pewnego minerału jubilerskiego, a mianowicie spinelu właściwego. Jednakże niewielu zdaje sobie sprawę z tego faktu, ponieważ zazwyczaj jest on przekazywany w wielopokoleniowych rodzinach.
♦ wampiry, które zostały przemienione przestają się starzeć, a ich wiek wynosi tyle, ile w chwili wstrzyknięcia jadu.

Drugą grupą zimnych ludzi są wampiry, które bycie nimi miały zagwarantowane już od pierwszych chwil swojego życia po za bezpiecznym łonem matki. Otóż, takowe osobniki, które swoją drogą są o wiele rzadsze aniżeli powyższe, muszą pochodzić ze związku:

♦ ludzkiej kobiety oraz wampira – kobieta ta, jeśli oczywiście nie zostanie przemieniona w odpowiedniej chwili podczas porodu, umiera.
♦ anielicy oraz demona – taka konfiguracja nie jest absolutnie dozwolona, lecz zdarza się i rodzą się małe wampiry, które są absolutnie wyjątkowe.

Ten typ można doskonale objaśnić na przykładzie sióstr Meadowes – córek Lucyfera i anielicy Avenity. W związku z odmienną rasą rodziców odziedziczyły po nich wszelakie cechy, zarówno psychiczne jak i fizyczne. Oto one:

♦ mogą oddawać się w objęcia Morfeusza, lecz równorzędnie nie jest to konieczne.
♦ oczywiście, jak w przypadku każdego krwiopijcy ich fundamentalnym pożywieniem jest krew. Natomiast owe wampiry prócz tego mogą spożywać również zwyczajne, ludzkie potrawy łącznie z napojami.
♦ jako że ten typ wampirów jest zmieszaniem dwóch różnych, przeciwnych sobie ras otrzymali oni specyficzną umiejętność okazywania wyższych uczuć, a mianowicie ronienia łez.
♦ wampira pochodzącego z powyżej wspomnianych koligacji można zranić. Jednakże w porównaniu z rasą ludzką skuteczność gojenia się ran jest stuprocentowa, lecz nie następuje to tak szybko jakby mogło się wydawać. Jeśli u człowieka trwa to tydzień to u wampira ma miejsce trzykrotnie szybciej i oczywiście w żadnym wypadku nie prowadzi do ostatecznego zakończenia egzystencji. Jeśli wampir – mieszaniec zostanie postrzelony, to kula bezwarunkowo utworzy sobie drogę do jego ciała i pojawi się mnóstwo krwi; może także stracić przytomność czy zapaść w krótkotrwałą śpiączkę. Oczywiście zachorowanie na grypę czy anginę nie jest możliwe.
♦ w przypadku wampirów powstałych ze związku kobiety i mężczyzny sytuacja przedstawia się następująco: wampir dojrzewa i wzrasta do pewnego wieku, a następnie cały proces zatrzymuje się i zachowuje go już po wszech czasy.

Cała reszta jest dokładnie taka sama jak w przypadku pierwszej grupy „pełnowartościowych” wampirów.



Istnieją dwa rodzaje krwi, które może spożywać wampir. To, którą wybierze zależy od jego upodobań, tego, jaki był jeszcze podczas trwania ludzkiego życia oraz jakimi wartościami kieruje się w swoim wiecznym żywocie. Oto one:

♦ krew zwierzęca. Pożywia się nią bardzo nieliczne grono krwiopijców. Zazwyczaj są to nieśmiertelni, którzy wciąż nie potrafią pogodzić się ze swoją wampirzą naturą, pragnąc pozostać jak najbardziej ludzkim, skosztować wszystkiego, co zostało dane człowiekowi podczas trwania ziemskiego życia. Jednak nim całkowicie się przekwalifikują potrzeba naprawdę długiego czasu ciążących wyrzeczeń i ogromnej próby własnej siły woli. Ten sposób odżywiania ma zarówno swoje plusy jak i minusy. Zaletą z całą pewnością jest zwiększona odporność na zapach czy widok ludzkiej krwi, a co za tym idzie, wegetarianie nie są zmuszeni do nazbyt częstych polowań. Wadą natomiast jest fakt, iż krwiopijcy ci są słabsi od tych wiodących pełnowartościową dietę. Nagłe przejście z krwi zwierzęcej na ludzką może skutkować brakiem jakiegokolwiek opanowania pragnienia, co zatem prowadzi do przypadkowych, masowych mordów.
♦ krew ludzka. Pożywia się nią większość populacji krwiopijców. Wraz z chwilą, kiedy tylko wyczują jej słodki zapach, ich oczy stają się brunatne bądź w skrajnym szaleństwie, czarne niczym węgiel, para kłów wychodzi na światło dzienne, a ich myślenie przestaje być racjonalne, ukierunkowując się tylko i wyłącznie na natychmiastowe skonsumowanie ofiary. Mogą pozbawić ją ostatniego tchnienia, ale także pożywić się i pozostawić przy życiu. Wielokrotne zanurzanie kłów w ciele człowieka powoduje, że wampir jest nasycony, a na ciele śmiertelnika goszczą nowe blizny i cierpi na chwilowy ubytek krwi, co ciągnie za sobą kilka objawów zdrowotnych. Jako, że wiodą najlepszy dla wampira tryb życia, są bardzo silni.

Brak jakiejkolwiek krwi w organizmie krwiopijcy przez dłuższy okres czasu wcale nie prowadzi do jego śmierci, lecz do powolnego wysychania marmurowego ciała. Potrzebna jest jej chociażby niewielka dawka by istota ta znów zaczęła normalnie funkcjonować, choć przez pewien czas jest to utrudnione.

Wreszcie, na samym końcu przechodzimy do najbardziej intrygującego wątku, a mianowicie jak samodzielnie zakończyć egzystencję krwiopijcy. Mimo optymistycznego wstępu nie mam dla Was dobrych nowin – jest to bardzo trudny proces, który udaje się niewielu, ponieważ potrzeba do tego wiele siły, zaparcia, nieugiętości oraz odpowiednich przyrządów. Przykro mi, żaden człowiek nie jest w stanie tego zrobić.

♦ pierwszym etapem jest konieczne osłabienie wampira by przede wszystkim przestał walczyć, a co za tym idzie – znacznie ułatwił nam zadanie. Aby to uczynić należy zapatrzeć się w srebrny nóż, koniecznie pełnowartościowo srebrny! Wystarczy zranić nim krwiopijcę, ba, gdziekolwiek go nim dotknąć, a wywoła to u niego falę bólu i wszechobecne, potężne osłabienie. Od tej pory możemy zrobić z nim właściwie wszystko mimo tego, że wciąż zachowuje jakieś odsetki świadomości.
♦ drugim, a zarazem ostatnim etapem jest rozczłonkowanie ciała nieśmiertelnego oraz całkowite spalenie. Kiedy tego nie zrobimy bardzo prawdopodobnym jest iż ulegnie ponownemu złączeniu.

Na krwiopijców absolutnie nie działa: woda święcona, krucyfiks, drewniany kołek, a tym bardziej tak powszechne warzywo, jakim jest czosnek, dlatego też oszczędź sobie wstydu i pośmiewiska, i nie próbuj go nim odstraszyć. Uwierz mi, to wbrew pozorom i słynnym legendom wcale nie przyniesie oczekiwanego, pozytywnego rezultatu, a wręcz przeciwnie - może tylko pogorszyć Twoją, już i tak bardzo kiepskie położenie.